Έκρηξη
«Θα καλυτερέψουνε τα πράγματα», του υπόσχονταν με μονότονα γλυκερές φωνές οι προγάστορες κι αυτός ταπείνωνε πειθήνια το κεφάλι. Δεν ήταν κανένας βλάκας, κάτι καταλάβαινε· μα ήταν μαθημένος να καταπίνει τα πίκρα καταπότια που τον πότιζαν· και δώστου να τον φορτώνουνε μ’ όλο βαρύτερα γομάρια· έσφιγγε τα δόντια και πορευόταν αγόγγυστα τις ανηφοριές της δύσμοιρης ζωής του.
Κάποια χαραυγή, όμως, ξύπνησε ανάποδα. Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και στο μισόφωτο είδε τα τσιμπλιασμένα μάτια του να τον κοιτούν κοροϊδευτικά. Είχε βαρεθεί ν’ ανοίγει καινούριες τρύπες στο ζωνάρι του. Πόσο ν’ αντέξει ο άνθρωπος την κοροϊδία που γεννοβολά μόνο μιζέρια. «Νισάφι πια», εξομολογήθηκε στο αξιολύπητο είδωλό του κι αφού σταυροκοπήθηκε, άρπαξε ένα φρεσκοακονισμένο κουζινομάχαιρο· άνιφτος και ξεμαλλιασμένος, βγήκε στους δρόμους ουρλιάζοντας αλλόφρονας. Μιλιούνια τον ακολούθησαν…
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |121 Words
Περισσότερες ιστορίες 121 λέξεων ακριβώς από τον Αλέξανδρο Ρασκόλνικ
