Ανάθεμα τα Τάλαρα!
Δεκαεφτά πλεούμενα είχε ο τόπος κάποτε, όλα χτισμένα με το μεράκι σπουδαίου καραβομαραγκού, του Δελατόλα με τ’ όνομα, Θεός σχωρέστον. Ένα τρεχαντήρι είχα κληρονομήσει ελόγου μου. Ψαράδικο τη μια, εμπορικό την άλλη, πείνα δεν εγνωρίσαμε στην οικογένεια.
Μια βολά, ήρθε ένας κουστουμαρισμένος και μας εμάζωξε ούλους. Το και το μας είπε: “πετάξτε τα καΐκια σας, κάντε τα πριονίδι”. Μπόλικους παράδες μας έταξε. Συμφωνήσαμε.
Πήραμε προκαταβολές, ρίξαμε τσιμέντα, ήρθανε κι οι τουρίστες. Πολλή δουλειά μα κεφάτη, και καλοπληρωμένη. Ποιος να πάει στ’ αμπέλια; Μείνανε άσκαφτα. Μας έλειπε το ψωμί, οι πατάτες, ακόμα και το ψάρι· μα δε μας έμελλε, στις τσέπες μας κουδουνίζανε τα τάλαρα.
Τώρα που ξέσπασε ο πόλεμος, θα φάμε πρώτα τις γάτες μας κι ύστερα τα ποντίκια του νησιού.
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick, 121 Words
