Αναβολή
Καθόταν στο βαρύ ξύλινο γραφείο του, παλεύοντας να συμμαζέψει τις άτακτες σκέψεις του. Το ραδιόφωνο έπαιζε κάποιο απ’ τα σαχλoτραγουδάκια της εποχής. Η γριά Ολυμπία περίμενε υπομονετικά τα χτυπήματά του, ν’ αρχίσει να σχηματίζει λέξεις, προτάσεις.
Εκείνη, ξαπλωμένη στον καναπέ απέναντι, αμίλητη, τον κοίταζε πίσω από τους ατίθασους βόστρυχους που μισοκάλυπταν τ’ αμυγδαλωτά της μάτια. Με το βλέμμα καρφωμένο στο λευκό χαρτί, ευχόταν να του είχε αδειάσει τη γωνιά.
Δεν άργησε να το πάρει απόφαση.
Σηκώθηκε πλησιάζοντας αργά προς το μέρος της. Θαύμασε τα καλλίγραμμα πόδια και τους πλούσιους γλουτούς που κάλυπτε το μεταξωτό μεσοφόρι. Γονάτισε δίπλα της και φίλησε απαλά το γυμνό της ώμο. Άνοιξε την αγκαλιά της και τον πήρε μέσα της.
Αργότερα, θα έγραφε για όλα αυτά, λεπτομερώς…
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |#Raskolnick | 121 Words
