Απολογία
Είχα κλειδιά. Μπήκα. Τη βρήκα στο λουτρό. Μείναμε να κοιταζόμαστε αμίλητοι. Δεν αμφέβαλλα ότι ετοιμαζόταν ν’ αρχίσει τα ψέματα. Όλα τα σημάδια ήταν εκεί, μπροστά στα μάτια μου. Tην ήξερα σαν κάλπικη δεκάρα. H περίεργη γλυκόξινη μυρωδιά που ανάδιδε εκείνη τη στιγμή το κορμί της μου το επιβεβαίωνε. Ξένος ιδρώτας και σπέρμα, ανάκατα· έτσι μου φάνηκε. Προσπάθησα να κρατήσω την ηρεμία μου, μα δεν τα κατάφερα. Ψέλλισα μια ακατανόμαστη βρισιά και γυρνώντας της την πλάτη μου, πήρα των ομματιών μου. Κόντευα να φτάσω στην εξώπορτα, όταν συνειδητοποίησα ότι στο αναμεταξύ δεν είχε βγάλει άχνα. Δεν είχε κάνει την παραμικρή προσπάθεια να με συγκρατήσει. Τότε ήταν που θόλωσα. Ούτε που θυμάμαι ότι γύρισα μπρος τα πίσω· πώς την καρύδωσα, όχι, δεν ξέρω.
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick
