Απολογία
Όταν λησμονείς κάποιον, λένε, είναι σαν να τον σκοτώνεις. Προσπάθησα, μάρτυς μου ο Παντοδύναμος! Όμως, ματαιοπονούσα. Πώς να σβηστούν από τη μνήμη μιας κοινής θνητής, οι μαγικές στιγμές που έζησε στη θεϊκή αγκαλιά του Απόλλωνα…
Ορκίζομαι, καθόλου δεν τον κατηγορούσα που μ’ είχε παραπετάξει, σαν τη στυμμένη λεμονόκουπα. Τα έχει αυτά η ζωή. Αλλά, υπέφερα. Έτσι, προχώρησα στην απονενοημένη πράξη.
Ένα βράδυ, επιστρατεύοντας όλες τις δυνάμεις μου, περπάτησα μέχρι την πόρτα του σπιτιού του. Χτύπησα το κουδούνι και περίμενα, σφίγγοντας το περίστροφο στην ιδρωμένη μου παλάμη. Στη θέα του, όταν μου άνοιξε, η καρδιά μου πέτρωσε μέσα στο στήθος μου για λίγα δευτερόλεπτα· όσα μου χρειάζονταν για να υψώσω ψύχραιμα το οπλισμένο χέρι μου και να τον πυροβολήσω, ξανά και ξανά…
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |121 Words
Περισσότερες ιστορίες 121 λέξεων ακριβώς από τον Αλέξανδρο Ρασκόλνικ
