«Ελιάχρονος»
Τι θλιβερά γενέθλια, ήταν αυτά που είχαν ξημερώσει, χωρίς εκείνην δίπλα μου, να ομορφαίνει τη ζωή μου!
Ήπια μια γουλιά καφέ κι άρχισα να ελέγχω την αλληλογραφία μου. Ανάμεσα σε διαφημιστικά φυλλάδια και λογαριασμούς, ξεχώριζε η επιστολή της. Άνοιξα τον φάκελο με χέρια τρεμάμενα και καρδιά που φτερούγιζε σαν ορτύκι φυλακισμένο στο κλουβί.
«Ελιάχρονος». Μόνο αυτή η παράξενη λέξη ήταν γραμμένη με τα μεγάλα, στρογγυλά γράμματα της, στο υπόλευκο, αρωματισμένο χαρτί.
Όπως δεν είχα καλοξυπνήσει, παραξενεύτηκα· μετά, κατάλαβα. Να μακροημερεύσω όπως τα ελαιόδενδρα. Ασφαλώς, αυτό ήταν το νόημα της ευχής της.
Φευ!
Ένοιωθα σαν την βρώσιμη ελιά που η ίδια είχε αποσπάσει βίαια από το αιωνόβιο δένδρο για να την κάνει τσακιστή. Μόνο η πικρίλα είχε μείνει. Ήλπιζα στον πανδαμάτορα χρόνο…
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick, 121 Words
