Ελπίδα!
Η καρδιά του παιδιού φτερούγισε σαν χαρούμενο σπουργιτάκι. Είδε τη μάνα να χαμογελάει μετά από τόσον καιρό. Είδε τον πατέρα να τη φιλάει στο στόμα τρυφερά∙ πρώτη φορά, από τότε που είχε πέσει η πρώτη βόμβα.
Σκυθρωποί είχαν πάρει το δρόμο του ξενιτεμού, μακριά από το θάνατο που είχε στήσει γλέντι τρικούβερτο στα μέρη τους. Με χίλια βάσανα περπάτησαν τους σκονισμένους δρόμους. Αγριεμένα βλέμματα και καχυποψία παντού στο διάβα τους.
Κάποτε έφτασαν στην ακτή. Τα μαύρα μάτια του παιδιού είχαν ανοίξει διάπλατα μπροστά στη γαλάζια απεραντοσύνη. Είχαν μπει στις φουσκωτές βάρκες νύχτα. Ξημερώματα τους υποδέχτηκαν οι απέναντι, χωρίς καλοσύνη. Μήνες τώρα ζούσαν μέσα στις παγωμένες λάσπες, περιμένοντας την άδεια εξόδου.
Επιτέλους, τα μαγικά χαρτιά στα χέρια του πατέρα! Ελπίδα γεννιόταν ξανά!
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |121 Words
Περισσότερες ιστορίες 121 λέξεων ακριβώς από τον Αλέξανδρο Ρασκόλνικ
