Επιβήτορας
“Να λεβεντονιός για ό,τι ποθώ!”, σκέφτεται αντικρύζοντας το λεγάμενο. Ψηλός, λυγερόκορμος, ομορφάντρας με στιλπνό μαλλί δεμένο πίσω κότσο. Εικοσιπεντάχρονο παλικαράκι, μπουκιά και συχώριο!
Έχει καλοπατημένα τα σαράντα, αυτή. Παράπονο, κανένα. Καλά της τα φέρνει η ζωή, μα ξέρει ότι ο χρόνος που περνάει, δεν ξαναγυρίζει. Ή τώρα ή ποτέ, αποφασίζει, χαμογελώντας πονηρά. Την αποζητά τη μητρότητα…
Ο κούρος την έχει κιαλάρει τη μεσότριβη που κάθεται απέναντι σιγοπίνοντας το ποτό της· τον τρώει με τα βιολετιά μάτια της.
Γελάει από μέσα της, παρατηρώντας τα ακριβά, μα υπερβολικά φθαρμένα παπούτσια του. “Σανίδα σωτηρίας, θα του γίνω εγώ”, υπόσχεται στον εαυτό της για τον μελλοντικό πατέρα του παιδιού της.
Όμως, λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο, διότι ο φρενοβλαβής γυναικοκτόνος που αναζητούν οι αρχές, παραμένει ασύλληπτος.
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick
