Η Ελπίδα
Το βραδινό δελτίο ειδήσεων κόντευε στο τέλος του. “Και η νύχτα, εναλλάσσεται με νύχτα…”, μουρμούρισε, πατώντας το κουμπί του τηλεχειριστηρίου. Η συσκευή βουβάθηκε.
Τη νεκρική σιωπή που ακολούθησε, την έσπασε η φωνή από την κουζίνα.
-Όλα μαύρα τα βλέπεις, καημένε.
-Κατάμαυρα, συγκατένευσε, ξεφυσώντας.
Ύστερα θυμήθηκε ότι ζούσε μονάχος. Τινάχτηκε όρθιος, αποσβολωμένος. Δισταχτικά, προχώρησε προς τα εκεί απ’ όπου είχε ακουστεί η φωνή. Τη βρήκε να πλένει τα πιάτα. Γύρισε και τον κοίταξε, χαρίζοντας του ένα αστραφτερό χαμόγελο.
-Ποια είσαι, ρώτησε έκπληκτος.
-Η Ελπίδα, απάντησε εκείνη.
Έκλεισε τη βρύση και τον πλησίασε. Με χέρια υγρά, τον αγκάλιασε, σφραγίζοντας το στόμα του με τα χείλη της. Ένοιωσε ανάλαφρος απ’ τα βάρη του έξω κόσμου κι αφέθηκε ν’ απολαύσει το βαθύ φιλί.
Ξύπνησε νοτισμένος.
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |#Raskolnick | 121 Words
