Η Τρόφιμος
Ούτε διψούσε ούτε πεινούσε. Μόνο κολυμπούσε ακάματα, σε πελάγη ευτυχίας· χωρίς βιάση. Ευτυχώς, ο χλωμός ήλιος δεν έδυε ποτέ σ’ εκείνα τα παράξενα μέρη· το σκοτάδι πάντα την τρόμαζε. Υπολόγιζε ότι η ανατολική ακτή ήταν μακριά ακόμα, αλλά δεν πολυσκοτιζόταν. Είχε αστείρευτες δυνάμεις. Υπομονή δουλεμένη μ’ ατσάλι. Μονάχα η μοναξιά την ενοχλούσε, λιγάκι. Της έκαναν παρέα τα δελφίνια, αλλά εκείνη αναλογιζόταν τους ανθρώπους των ονείρων της· τους πραγματικούς ανθρώπους, όχι τ’ ανθρωπόμορφα τέρατα που είχε αφήσει πίσω της, στη δυτική ακτή. Οι μέρες περνούσαν· γίνονταν εβδομάδες και μήνες και χρόνια, μα ούτε το χρόνο λογάριαζε.
Ίσως να δυσφορούσε αν μπορούσε να καταλάβει ότι η οικονομική κρίση είχε προκαλέσει καινούριες περικοπές κι ότι σύντομα το ψυχιατρείο θα ανέστειλε οριστικά τη λειτουργία του.
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |121 Words
Περισσότερες ιστορίες 121 λέξεων ακριβώς από τον Αλέξανδρο Ρασκόλνικ
