Η Ώρα των Τεράτων
Οι τελευταίοι, αργοπορημένοι διαβάτες, έσπευδαν στο καταφύγιο των σπιτιών τους. Ο τρόμος άπλωνε τα μελανά φτερά του πάνω από την πόλη, σαν άδικη κατάρα. Πλησίαζε η ώρα των τεράτων.
Παραδομένοι στη ζοφερή μοίρα μας, περιμέναμε το αναπόφευκτο με δόντια σφιγμένα. Το εκκρεμές, χτυπώντας επτά φορές, έσπασε τη νεκρική σιγή. Οι καρδιές μας κάλπασαν σαν αφηνιασμένα άλογα. Χοντροί κόμποι ιδρώτα άρχισαν να σχηματίζονται στα πελιδνά μας πρόσωπα, από την αγωνία. Μέσα στο μισοσκόταδο της κάμαρης, κοιταχτήκαμε σιωπηλοί κι ύστερα πιαστήκαμε σφιχτά από τα χέρια, προσπαθώντας να δώσουμε, ο ένας, κουράγιο στον άλλο. Μόνο λίγα δευτερόλεπτα μας χώριζαν από το καθημερινό μας μαρτύριο.
Το κόκκινο μάτι, πρασίνισε απειλητικό. Τα σαρδόνια γέλια του ηχητικού σήματος, θρυμμάτισαν τη σιωπή. Μόλις ξεκινούσε το βραδινό δελτίο ειδήσεων.
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |121 Words
Περισσότερες ιστορίες 121 λέξεων ακριβώς από τον Αλέξανδρο Ρασκόλνικ
