Καπριτσιόζα
Οδηγούσα σαν τρελή. Ευτυχώς οι δρόμοι ήταν ερημωμένοι και τα φανάρια της λεωφόρου, όλα ανοιχτά. Είχα αργήσει υπερβολικά· κόντευε να χαράξει. Τόσο το καλύτερο! Ήμουν σίγουρη ότι θα την έβρισκα ξύπνια, να με περιμένει βράζοντας στο ζουμί της. Πάρκαρα όπως-όπως. Δεν είχα την υπομονή να περιμένω τον ανελκυστήρα. Πήρα τη σκάλα με μεγάλες δρασκελιές ως επάνω. Γύρισα το κλειδί στην εξώπορτα και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, μπήκα. Δεν είχα λαθέψει. Με κεραυνοβόλησε μ’ εκείνο το σκοτεινό βλέμμα της που προμηνύει καταιγίδες. Χώθηκα στο μπάνιο, γδύθηκα και μπήκα κάτω απ’ το καυτό νερό, ν’ απαλλαχθώ από τις μυρωδιές της άλλης. Ένα καπρίτσιο, τίποτα σπουδαίο· ίσα-ίσα για να κάνω την αγάπη μου να ζηλέψει και να θυμώσει. Όταν είναι μανιασμένη, γίνεται απολαυστική ερωμένη…
#flashfiction #μικρομυθοπλασία
Περισσότερες ιστορίες 121 λέξεων ακριβώς από τον Αλέξανδρο Ρασκόλνικ
