Μακελειό
“Σταματήστε!” τους φώναζα από απόσταση, προσπαθώντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου μπροστά στο αποτρόπαιο θέαμα. Είχαν κάνει κύκλο, και με τα πτυσσόμενα ματσούκια τους σφιγμένα στα δυνατά τους χέρια, τ’ ανεβοκατέβαζαν με λύσσα στο κορμί μιας ταλαίπωρης γυναικούλας· κουλουριασμένη στο οδόστρωμα, εκλιπαρώντας οίκτο, σφάδαζε η καημένη. Αφιονισμένοι, σιωπηλοί, οι βασανιστές της, αγκομαχούσαν απ’ τον κάματο του συστηματικού ξυλοδαρμού. Πλησίασα περισσότερο. Εκτός εαυτού πια, ούρλιαζα. Όταν κάποτε το αιμόφυρτο θύμα τους φάνηκε να έχει χάσει τις αισθήσεις του, ένας απ’ τους τραμπούκους γύρισε και μ’ αγριοκοίταξε, έτοιμος να μου χυμήξει. Τότε ήταν που ξεκουμπώνοντας την καπαρντίνα μου, τράβηξα το ημιαυτόματο που κρεμόταν κάτω απ’ τη μασχάλη μου. Όπλισα και με υπολογισμένες βολές, άρχισα να τους κερνάω καυτό μολύβι. Κανείς τους δε γλύτωσε.
| #121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |121 Words
Περισσότερες ιστορίες 121 λέξεων ακριβώς από τον Αλέξανδρο Ρασκόλνικ
