Μια Ζωή Χαμένη
Ανέκαθεν πίστευε ότι το σύμπαν της χρωστούσε κάποιο απροσδιόριστο, σημαντικό αντίτιμο, μόνο και μόνο επειδή είχε μπει στον κόπο να γεννηθεί· που εδώ που τα λέμε, δεν ήταν καν δικός της, αυτός ο κόπος.
Ό,τι ξεκινούσε, το παρατούσε στη μέση, επειδή θεωρούσε τον εαυτό της αδικημένο. Έρωτες, δουλειές, ιδέες, μεγαλεπήβολα σχέδια, όλα κατέληγαν στον κάλαθο των αχρήστων απ’ την ανυπομονησία της να δρέψει άγουρους καρπούς.
Στην αρχή, τότε που ήταν όμορφη σαν την Αφροδίτη και δροσερή σαν τα κρύα νερά του Ολύμπου, δεν πολυσκεφτόταν τις συνέπειες.
Τώρα, που η εφήμερη νιότη την έχει αποχαιρετήσει, έρημη, μόνη και πάντα ανικανοποίητη, ανάβοντας το επόμενο τσιγάρο με την καύτρα του προηγούμενου, δεν έχει μάτια παρά μόνο για το ξεχειλισμένο της σταχτοδοχείο.
Μια ζωή χαμένη…
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |#Raskolnick | 121 Words
