Μια Κυριακή Πρωί
Τώρα είναι διαφορετικά, αλλά στην εποχή μου, τα κορίτσια του Ναγκασάκι ούτε δασκάλους είχανε ούτε γράμματα μαθαίνανε. Εμένα όμως, όταν του το ζήτησα, ο παπάκης μου δεν μου χάλασε το χατίρι. Όχι μια, δυο μου έφερε παιδαγωγούς, την Καλλιόπη για τα φιλολογικά και την Ουρανία για τις φυσικές επιστήμες. Μένανε μαζί μας, και ήτανε υπέροχες!
Δεν φαντάζεστε την έκπληξή μου εκείνη την Κυριακή! Μάθημα δεν κάναμε, μέρα του Κυρίου, αλλά είχαμε φιλιώσει με τα κορίτσια κι αναζητούσα να τις βρω, να κάνουμε συντροφιά. Έψαξα παντού. Μου έμενε μόνο η σοφίτα. Ανέβηκα και τι να δω, στήλη άλατος έμεινα. Μισόγυμνες οι καλές σου, μισοξαπλωμένες πάνω σ’ ένα παλιοντίβανο, φιλιόντουσαν ηδυπαθώς. Τα βλέμματά τους, ψύχραιμα, με κάλεσαν σιμά τους. Ήταν ό,τι ποθούσα περισσότερο.
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick
