“Ναι”, αλλά “Όχι”
Την πολιορκούσα καιρό, μα αντιστεκόταν πεισματικά. Σιγά μην το έβαζα κάτω. Παραδέχομαι ότι έκανα ανομολόγητα πράγματα προκειμένου να την κατακτήσω. Να όμως, που οι προσπάθειες μου είχαν καρποφορήσει. Επιτέλους, την είχα στην αγκαλιά μου· εκείνη τη στιγμή δεν μ’ ενδιέφερε τίποτα άλλο παρά να σκύψω ανάμεσα στα πόδια της, που θαρρείς ότι τα ‘χε λαξεμένα ο Σατανάς ο ίδιος, μ’ όλη την χθόνια τέχνη του. Τα αρώματά της με μέθυσαν, ταξιδεύοντάς με σε μέρη αλαργινά.
Βαριανάσαινε, σημάδι ότι πλησίαζε στην κορύφωση. Έβαλα όλη μου την τέχνη. Οι μικροί, ακανόνιστοι λαρυγγισμοί της, έκαναν την καρδιά μου να φτερουγίζει· ήμουν η ευτυχέστερη γυναίκα του κόσμου. Αίφνης, πετάχτηκε απ’ το κρεβάτι, λες και την είχε χτυπήσει αστροπελέκι. Αμίλητη, ντύθηκε βιαστικά και χάθηκε στη νύχτα…
#121λέξεις #121words #flashfiction #μικρομυθοπλασία #Άσκηση_Γραφής #Raskolnick
