Νυχτερινό Κυνήγι
Την κυνηγούσε πάλι! Αυτός που δεν έπρεπε ποτέ ξανά να την αρπάξει στα γαμψά νύχια του. Έτρεχε αλλοπαρμένη μέσα στην αφέγγαρη νύχτα. Tο ζείδωρο φως των αστεριών φώτιζε αλλόκοτα το ιδρωμένο της πρόσωπο, τονίζοντας την απόκοσμη αγωνία των ματιών της. Έπεφτε, σηκωνόταν, συνέχιζε. Η σάρκα της πληγωμένη. Τα ρούχα της κουρέλια, στην ξέφρενη πορεία μέσα από τους αγκυλωτούς θάμνους. Ύστατη προσπάθεια για να γλυτώσει. Μια ανεξήγητη δύναμη, γέννημα του τρόμου που την πλημμύριζε, την έσπρωχνε μακριά του. Τον είχε γνωρίσει. Ήξερε. Θυμόταν τον πόνο που προκαλεί το βλέμμα του. Είχε νοιώσει τις οδύνες του αγγίγματος του. “Πρέπει να του ξεφύγω”, άκουσε να της λέει το μυαλό της. Έπεσε ξανά. Άκουσε την ανάσα του. Όλα είχαν τελειώσει. Ο Έρωτας την είχε προλάβει.
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |121 Words
Περισσότερες ιστορίες 121 λέξεων ακριβώς από τον Αλέξανδρο Ρασκόλνικ
