Νυχτοπερπατήματα
Ήμουν ήδη φτιαγμένη όταν, τυχαία, συναντήθηκαν οι ματιές μας. Με συγκλόνισε κάτι σαν δυνατή ηλεκτρική εκκένωση. Μας χώριζε μια απέραντη ανθρωποθάλασσα που κυμάτιζε ξέφρενα στους ρυθμούς της δυνατής, ηλεκτρονικής μουσικής. Άρχισα να σπρώχνω και να σπρώχνομαι με μανία, ώσπου βρεθήκαμε πρόσωπο με πρόσωπο. Πίναμε παρέα όλη νύχτα. Ό,τι επακολούθησε, φάνταζε στα θολωμένα απ’ το οινόπνευμα μυαλά μου, σαν το φυσιολογικότερο πράγμα στον κόσμο.
Ανοίγοντας τα μάτια μου το επόμενο πρωϊνό, στην αρχή δεν καταλάβαινα που βρισκόμουνα. Έκανε υπερβολική ζέστη. Μετά, την πρόσεξα. Με την πλάτη γυρισμένη, κοιτούσε απ’ το παράθυρο τον μουντό ουρανό. Τα θυμήθηκα όλα μονοστιγμής, κοκκινίζοντας από ντροπή. “Θα ήθελα να πηγαίνεις”, είπε άχρωμα, χωρίς να γυρίσει να με κοιτάξει. Πετάχτηκα σαν ελατήριο κι αμίλητη, άρχισα να ντύνομαι βιαστικά.
#flashfiction #μικρομυθοπλασία
Περισσότερες ιστορίες 121 λέξεων ακριβώς από τον Αλέξανδρο Ρασκόλνικ
