Προστάτης
Λέτε να κάνω ό,τι κάνω, επειδή με διασκεδάζει; Όχι, βέβαια! Mόνο αυτός υπάρχει για μένα… Όλα για πάρτη του!
Κάθε χάραμα, με περίμενε να γυρίσω. Μ’ αγκάλιαζε, με φίλαγε στο μέτωπο. Ξεγυμνώνοντάς με, με τρυφερές κινήσεις με ξάπλωνε στο κρεβάτι, ζεστό ακόμα απ’ τη θαλπωρή του κορμιού του. Η αψιά μυρωδιά του στα κλινοσκεπάσματα, με λίγωνε. Έκανε μασάζ στα κουρασμένα ποδάρια μου, ώσπου να με πάρει ο ύπνος. Ύστερα -σαν να τον βλέπω- άνοιγε την τσάντα μου, τσέπωνε τους κόπους της νύχτας και ξεπόρτιζε. Πού πήγαινε, τι έκανε, δικός του λογαριασμός· άντρας δεν είναι;
Χτες γύρισα κάπως αργούτσικα. Δεν τον βρήκα εδώ. Ούτε σήμερα φάνηκε. Ο νους μου πάει στο κακό. Κοντεύω να τρελαθώ… Κι αύριο, τι μέλλει να μου ξημερώσει;!
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick
