Πόθεν το αίσχος
Άπαξ ετησίως, ομαδόν και κοπαδοειδώς, ασχολούμαστε με το «πόθεν έσχες» των πολιτικών μας ταγών. Έμφαση δίνεται πάντοτε στο «έσχες», αφού το ζητούμενο «πόθεν», συχνά αποτελεί ένα αίσχος που κατά κανόνα παραμένει στο απυρόβλητο. Μόνο τις ελάχιστες φορές που η Δικαιοσύνη ασχολήθηκε με τους εθνοπατερούληδες, διαπιστώσαμε τις δόλιες ανακρίβειες των δηλώσεών τους.
Ευτυχώς γι’ αυτούς, διαθέτουμε μνήμη χρυσόψαρου. Ενώ γελάμε ή ελεεινολογούμε, θυμώνουμε μαζί τους ή ζηλεύουμε την ευκολία τους να ζουν υπεράνω όλων μας ζωή χαρισάμενη, την επόμενη στιγμή ξεχνάμε ότι αυτοί που, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα, είναι πλούσιοι, δύσκολα θα υπερασπίζονταν το δημόσιο συμφέρον. Η κατάντια των μνημονιακών μας εποχών, αποδεικνύει περίτρανα τον τελευταίο ισχυρισμό.
Ευτυχέστερα, πάντα γι’ αυτούς, η Δικαιοσύνη, αν κι έχει έναν σωρό αναπηρίες, μόνο τυφλή δεν είναι…
(και ένα σχετικό, από τα παλιά…)
| #121λέξεις | #flash_non_fiction | #μικροπραγματικότητα |#μικρο_εφιάλτης| #Άσκηση_Γραφής | 121 Words
Περισσότερες ιστορίες 121 λέξεων ακριβώς από τον Αλέξανδρο Ρασκόλνικ
