Αδερφοφάδες!
Κάνουμε όμως, αγαπητό μου πληκτρολόγιο, την τρίχα τριχιά, έτσι δεν είναι; Λες και το έχουμε βάλει αμέτι μουχαμέτι να διχαζόμαστε με κάθε ευκαιρία, με κάθε αφορμή, χωρίς σπουδαίο λόγο. Σαν τα κουτορνίθια, ορνιθοσκαλίζουμε στη λάσπη με μανία, να βρούμε το σκουληκάκι της διχόνοιας, αντί για ν’ αναζητούμε τρόπους να ομονοήσουμε και να δούμε πώς θ’ αντέξουμε την αγυρτεία του πολιτικού μας προσωπικού.
Ο λόγος για τις περίφημες προβολές στην πρόσοψη της Βουλής, βεβαίως.
Γελάσαμε οι άθεοι και οι αμφισβητίες (με τα χάλια μας), θα χάρηκαν λιγάκι οι ένθεοι και οι στρατόκαυλοι, με το “υπερθέαμα”, κακό κάνει; Όλοι άνθρωποι και συμπολίτες είμαστε, επιτέλους. Λίγο γέλιο και λίγη χαρά, καλό κάνουν μέσα στο γενικό ζόφο. Αμάν πια με τους κατ’ επάγγελμα αδερφοφάδες. Αμάν!!!
(Τόσο φαρμάκι πια, που μου θύμισε αυτά που έγραφα τις προάλλες για το μουτσουνοτέφτερο!)
