Τρίπτυχο
Σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών της και τον φίλησε μ’ ένα παρατεταμένο, στεγνό φιλί. Σαν να τον θερμομετρούσε μ’ εκείνα τα χλωμά, τα χείλη της τα τρυφερά. “Να επιστρέψεις γρήγορα”, του ψιθύρισε στ’ αυτί, προτού γυρίσει άξαφνα, να εξαφανιστεί τρέχοντας μέσα στο πλήθος. Κόσμος και κοσμάκης αποχαιρετούσε τα παιδιά του. Πόλεμος! Δάκρυα…
Το δάχτυλο στη σκανδάλη. Ο θάνατος, πανταχού παρών. Υπερβολικές δόσεις τεστοστερόνης. Μια λάμψη εδώ, ένας νεκρός εκεί· ένας πολύτιμος σύντροφος που την προηγούμενη στιγμή σε κάλυπτε. Προσπαθούμε τα ίσα, μα αποδεκατιζόμαστε. Η Σελήνη ολόγιομη, ανέφελος ο νυχτερινός ουρανός. Κόλαση…
Ένα ουρλιαχτό! Πετάχτηκε από τα κλινοσκεπάσματα. Το πεδίο της μάχης, οι αλληλοσκοτωμοί. Η σφαίρα στην καρδιά του, μια καρδιά που της ανήκε, μια καρδιά που της την είχε υποσχεθεί. Εφιάλτης…
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick
