Όπου φτωχός κι η μοίρα του
Παραγίναμε στο νησί, αποφάνθηκε η γερουσία μια βολά. Ο τόπος φτωχός, δεν μας κρατά όλους, πια. Έπρεπε ν’ αραιώνουμε, είπανε. Κλήρωση έκανε ο παπάς μια Κυριακή μετά τη λειτουργία κι επέσανε οι Μοίρες να με φάνε ζωντανό. Εγώ αγαπούσα τη Μοσχούλα, δεν ήθελα να φύγω, τι να έκαμα;
“Θα τηνε κλέψω, μάνα”, είπα. Δαγκώθηκε αυτή, αλλά δε μίλησε. Θα εφτανε η σοφή σιωπή της, μα εμένα ο Έρωτας μ’ είχε λαβώσει κατάκαρδα.
Έστησα μπροσκάδα ανάμεσα στους δυο πλάτανους ένα πρωί, πίσω από την ισχνή κρήνη της κάτω γειτονιάς. Όταν ήρθε με τη στάμνα της να βάλει νερό, τότε την άρπαξα. Το πιστολίδι ξεκίνησε απ’ το πουθενά, ούτε που κατάλαβα τα τι και τα γιατί. Τράβηξα κι εγώ περίστροφο, σκότωσα και σκοτώθηκα.
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick
