“Irréversible”
Το χειμωνιάτικο απομεσήμερο, ήταν στις δόξες του. Ένας υπέρλαμπρος ήλιος, αγκάλιαζε την πλάση. Το βοριαδάκι έτσουζε αλλά μέσα στο σπίτι έκανε ζέστη. Χτύπησε διακριτικά την πόρτα, μπαίνοντας αμίλητη. Με πλησίασε, ακουμπώντας φευγαλέα με τα χείλη της το λαιμό μου. Έμεινε εκεί μόνο ελάχιστα δέκατα του δευτερολέπτου, ρουφώντας τα αρώματα του κορμιού μου. Κατόπιν, με μια ακροβατική φιγούρα, σκαρφάλωσε σε μια καρέκλα κι ισορρόπησε στον αέρα με την πλάτη της στηριγμένη στο τζαμωτό του παραθύρου. Το παιχνιδιάρικο βλέμμα της, τα έλεγε όλα. Το φιδίσιο κορμί της πίσω από το εκτυφλωτικό φως, ξυπνούσε μέσα μου πρωτόγνωρα αισθήματα. Με μεθούσε ευχάριστα και με φόβιζε ταυτόχρονα η βεβαιότητα αυτού που ερχόταν. Ποτέ άλλοτε δεν είχα αναμετρηθεί με τον ομοφυλόφιλο εαυτό μου, νόμιζα πως ήταν ανύπαρκτος…
#flashfiction #μικρομυθοπλασία
Περισσότερες ιστορίες 121 λέξεων ακριβώς από τον Αλέξανδρο Ρασκόλνικ
#Collage Details
