Κρίση Αξιών
Χαλάλι οι κόποι μιας ολάκερης ζωής! Χορεύοντας στους ρυθμούς παρανοϊκού ακορντεονίστα, με τραπεζίτες και φορορουφήχτρες να καραδοκούν εν μέσω πανδημίας, δεν είναι δύσκολο πράγμα να βρεθεί κανείς στους πέντε δρόμους, μα δεν μπορούσα να το χωνέψω.
Ένα βροχερό πρωινό, πήρα ανάποδες. Ξετρύπωσα το παλιομπίστολο του προπάππου μου, του Μακεδονομάχου, γέμισα και τις τσέπες του πανωφοριού μου με όσες σφαίρες βρήκα, και πήρα τους δρόμους. Ταμπουρώθηκα στο Δημαρχείο κι άρχισα να πυροβολώ στον αέρα. Όταν μαζεύτηκαν οι αστυνομικοί, σημάδευα στο ψαχνό. Δεν παραδόθηκα προτού ρίξω και την τελευταία μου πιστολιά. Έγινε χαμός, τα γράψανε κι οι εφημερίδες. Ευτυχώς, εδώ στο ψυχιατρικό τμήμα των γυναικείων φυλακών, η προϊσταμένη της πτέρυγας, φαίνεται τσιμπημένη μαζί μου, γιατί μ’ έχει πάρει κάτω απ’ τις φτερούγες της.
#flashfiction #μικρομυθοπλασία
Περισσότερες ιστορίες 121 λέξεων ακριβώς από τον Αλέξανδρο Ρασκόλνικ
