Aκούς εκεί…
Ήτανε αλανιάρα, μου τα ’λεγε κι αλιμπουρνέζικα. Για στάσου ρε κοριτσάρα μου, εγώ δεν είμαι ο βλάμης σου; Ο άνθρωπός σου! Αφού με ξέρεις, δεν μασάω εγώ κουτόχορτο, τι μου τις τσαμπουνάς τέτοιες παραμυθίες;
Γιαβάσης καθόμουνα στην αρχή, μα από μέσα μου έβραζα. Ακούς εκεί, ήτανε με τα κορίτσια! Ακούς εκεί, ξεχάστηκε! Και το αναψοκοκκίνισμα στο όμορφο μουτράκι σου; Τα μάτια σου που λαμπυρίζουν; “Χασίσι και Γαμήσι”, σκέφτηκα· κι εκεί δεν κρατήθηκα. Σηκώθηκα και της τράβηξα ένα ξεγυρισμένο χαστούκι.
“Με τα κορίτσια, ε;” της έφτυσα κατάμουτρα.
Με κοίταζε σα χαμένη.
“Ναι, ρε μαλάκα”, μουρμούρισε, τρίβοντας το μάγουλό της. “Με τη Σαβίνα και την Άρτεμη ήμουνα, κάνουνε καλύτερο γλειφομούνι από σένα, αρχίδι, ε αρχίδι!”, είπε ανεβάζοντας τη φωνή· ύστερα εξαφανίστηκε στα ενδότερα…
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick
