De Profundis
Ήταν αχώριστες οι δυο τους. Η μάνα μου κι η αδερφή της, λέω. Μεγάλες σκρόφες! Στέρφα η θεία, άτεκνη, κι εγώ μοναχογιός· είχανε πέσει να με φάνε. Ανυπόφορη η γκρίνια τους, μ΄ έκανε να σιχαθώ τα θηλυκά. Όλο για τα λεφτά μιλούσανε. Που η αλήθεια είναι ότι δεν μας περισσεύανε, εκείνη την εποχή. Έπρεπε να δουλέψω, μα εγώ δεν άντεχα στην ιδέα να πεθάνω σ’ ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς.
Κάνανε το ξόρκι τους οι Μοίρες και συναντηθήκαμε. Του γυάλισα. Δεν είχα ξανακάνει πίπα, αλλά τον ρούφηξα με τόση στοργή που αργότερα, όταν με έπαιρνε, μου έλεγε ότι τον είχα κάνει να νοιώσει υπέροχα. Κι αυτός με ξέσκισε υπέροχα. Άλλα δεν μπορείς πάντα να λες τα πράγματα με τ’ όνομά τους…
#121λέξεις #121words #flashfiction #μικρομυθοπλασία #Άσκηση_Γραφής #Raskolnick
