Για το Δρόμο…
Πρώτα έχασε τη δουλειά του. Τα κοράκια της τράπεζας, σφράγισαν το μαγαζάκι του κι έβγαλαν το ακίνητο στο σφυρί. Ύστερα, τον πέταξε η γυναίκα του, έξω απ’ το προικώο. «Δεν είσαι άντρας, εσύ», του είχε φτύσει κατάμουτρα.
Από μικρονοικοκύρης, βρέθηκε να ζητιανεύει στους δρόμους και να κοιμάται στα παγκάκια, πέριξ του Προεδρικού Μεγάρου. Έτρωγε απ’ τα σκουπίδια. Με τις πενταροδεκάρες που μάζευε από τις ελεημοσύνες, αγόραζε χύμα κονιάκ κι έπινε να ξεχάσει.
Μια νύχτα καλοκαιρινή, δυο ένστολοι μαντράχαλοι, τον βούτηξαν απ’ το γιακά για να σκοτώσουν την ώρα τους. Αντιστάθηκε κι εκείνοι άρχισαν να τον χτυπούν με λύσσα.
Όπως του έβγαινε η ψυχή από το ματωμένο στόμα, έκανε μια έτσι, κι άδραξε το μισοάδειο του μπουκάλι. «Για το δρόμο», σκέφτηκε ανακουφισμένος…
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |121 Words
Περισσότερες ιστορίες 121 λέξεων ακριβώς από τον Αλέξανδρο Ρασκόλνικ
