Αγία Πόρνη
Ήταν κατάμονη στον κόσμο. Τον άντρα, τής τον είχε αρπάξει κάποια περαστική θεατρίνα. Ο κανακάρης της, ο μικρός, χαμένος σε σύννεφα άσπρης σκόνης. Η σκροφίτσα, η κόρη της, ούτε ζωγραφιστή να τη δει. «Εξαφανίσου απ’ τα μάτια μου, πουτάνα!», της φώναζε, όποτε συναπαντιόνταν.
Σαν πέρασε για τα καλά η μπογιά της κι άρχισε να μένει στ’ αζήτητα της κρεαταγοράς, είδε κι απόειδε, η καψερή· το έριξε στις προσευχές και τις μετάνοιες. Τα συσσίτια, αυστηρά για Χριστιανούς Ορθόδοξους, είχαν βαρύνει κι αυτά στην κρίση της. Όλη η γειτονιά εκεί· με το σταυρό στο ένα χέρι, την καραβάνα στο άλλο. Όταν ήρθε το μαύρο θανατικό, δε νοιάστηκε καθόλου· έπεσε να βοηθήσει τους πιο ανήμπορους. Τίποτα χειρότερο από τη ζώσα Κόλαση, σκεφτόταν.
Έτσι αγίασε.
#121λέξεις, #121words , #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick, 121 Words
