Ακαταμάχητη
Ένα θεσπέσιο αλλά θρασύτατο πλασματάκι είναι, όπως συνήθως συμβαίνει με τα δεκαεφτάχρονα. Με τα τριπλά της χρόνια στην πλάτη, θα ήμουνα ανόητος να της χαλάω τα χατίρια. Μα όταν χώνει την υπέροχη μυτούλα της στα χειρόγραφά μου, διαβάζοντας με τον στόμφο τελάλη τις σημειώσεις μου στις άκρες των σελίδων, σχολιάζοντας τις υπογραμμίσεις μου, όχι, αυτό καθόλου δεν μου αρέσει.
Η μουσίτσα, το κάνει επίτηδες! Πόσες φορές δεν με σιμώνει, ανεμίζοντας στο χέρι κάποιο απ’ τα τετράδιά μου, για να με κριτικάρει με ύφος περισπούδαστο που δε σηκώνει αντιρρήσεις. Ύστερα, κολλά πάνω μου· με δαγκώνει παιχνιδιάρικα στον λοβό του αυτιού, ομολογώντας ψιθυριστά πόσο ερεθίζεται, όταν μ’ ερεθίζει. Μετά, κάνουμε έρωτα.
Το φαιδρό του πράγματος είναι ότι οι παρατηρήσεις της είναι πάντα εύστοχες.
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick
