Αλησμόνητες Στιγμές
Ξεκλείδωσε την πόρτα. Μπαίνοντας στο σκοτεινό διαμέρισμα, το πρώτο πράγμα που παρατήρησε, ήταν το διπλωμένο χαρτί στο πάτωμα. Έσκυψε, το μάζεψε και διάβασε πεταχτά το καλλιγραφημένο σημείωμα: “Προσπαθώ να σε ξεχάσω”.
Χαμογέλασε αυτάρεσκα, τσαλακώνοντάς το μέσα στα χέρια του. Πήγε μέχρι την κουζίνα, πέταξε το χάρτινο μπαλάκι στο βρώμικο νεροχύτη και σέρβιρε στον εαυτό του ένα ποτό.
Άναψε τσιγάρο.
Αυτός την θυμόταν χωρίς καμία ανάγκη να την ξεχάσει. Καθεμιά τους, για εκείνον, ήταν αξέχαστη -ακόμα κι οι ανεξίτηλα σβησμένες, με το σφουγγάρι του πανδαμάτορα χρόνου. Τις αγαπούσε όλες — γλυκά κομμάτια αυτής της ζωής, που οι ποιητές τη λένε νύχτα.
Δεν καταλάβαινε τις εμμονές τους, αλλά πάντα έπινε στην υγεία τους, όπως τώρα που το χλιαρό τσίπουρο του έκαιγε ευχάριστα το λαρύγγι…
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |#Raskolnick | 121 Words
