Αλλοκοτιά
Θυμόταν μόνο να πατά τέρμα το φρένο μ’ όση δύναμη είχε, με το μυαλό πλημμυρισμένο απ’ τα στριγκλίσματα των ελαστικών της γρήγορης Μπερλινέτας.
Τώρα, τι περίεργη που είναι αυτή η κλεισούρα, ο απόκοσμος φωτισμός κι όλες αυτές οι αλλόκοτες σιλουέτες που πάνε κι έρχονται ασταμάτητα!
Μια χαμογελαστή ποδηλάτισσα με κοψοχόλιασε πέφτοντας σχεδόν πάνω μου πριν λίγο, κι ένας αργόσχολος, φτυστός ο συχωρεμένος ο πατέρας μου, έμοιαζε να με καλοσoρίζει εκεί· μα πού βρισκόμουν;
Η παλαβή που παραλίγο να με πατήσει, κοίτα να δεις που έχει φτάσει κιόλας, πρόλαβα να σκεφτώ. Μετά, μόνο η ηχώ ενός συνεχούς, μονότονου βόμβου.
Οι συγγενείς είχαν επιτέλους συναινέσει στη δωρεά των οργάνων της κλινικά νεκρής πολυτραυματία, που σύντομα θα ταξίδευαν σ’ όλες τις γωνιές της πατρίδας.
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick, 121 Words
