Αλλοπαρμένη
Χειμώνα-καλοκαίρι, άμα σουρούπωνε, ξεμύτιζε απ’ το χαμόι της και κατηφόριζε. Μπροστά απ’ το Τελωνείο όπου μια φαρδιά γλώσσα αμμουδιάς γλύφει βαθιά τα νερά, αλαφροπερπατούσε στην ακροθαλασσιά. Εκειδά, πετούσε την αμπάγια από πάνω της και στεκότανε ακούνητη, νεραϊδοπαρμένη, έτσι όπως την είχε γεννημένη η μάνα της . Ποιος ξέρει τι βίγλιζε. Σαν σκοτείνιαζε καλά-καλά, ξαναντυνότανε και, πάντα αμίλητη, δώστου μπρος τα πίσω.
Ο Θεός της είχε πειραγμένα τα μυαλά· γι’ αντάλλαγμα, ο Ωξαποδός της είχε χαρίσει μια κολασμένη ομορφιά· όλοι οι άντρες του Καραβοστασιού, όποτε πέφταμε για ύπνο, στην ηβική της χώρα ταξιδεύαμε.
Τη βρήκαμε ένα χάραμα στο περιγυάλι, με τα τεράστια, τσακίρικα μάτια της ορθάνοιχτα και παγωμένα. Ειπώθηκε ότι την είχανε πνίξει οι άλλες γυναίκες από ζηλοφθονία, μα τίποτα δεν αποδείχτηκε.
#121λέξεις #121words #flashfiction #μικρομυθοπλασία #Άσκηση_Γραφής #Raskolnick #photo_collage #collage #collageart #digitalart #photoshopart #collageartist
