Αλλοφροσύνη
Έτρεμα σύγκορμος, απ’ την υπερδιέγερση. Βημάτιζα νευρικά στον προθάλαμο του υπνοδωματίου, κρυφοκοιτάζοντας μέσα, που και που.
Για κάμποση ώρα, τον έφτυνε καταπρόσωπο με κουβέντες σκληρές, στα όρια της απρέπειας. Το λεκτικό μαστίγωμα, αντί να τον προσβάλλει, τον έκανε να λιώνει από υπέρτατη ηδονή. Έτσι παχύρρευστος, με μικρούς, ηδυπαθείς γογγυσμούς, άρχισε να απλώνεται και να πασαλείβεται πάνω της.
Πλησίαζε η δική μου στιγμή!
Με την ίδια εκνευρισμένη, δυνατή φωνή με κάλεσε, επιτέλους, διατάσσοντας επιτακτικά να την απαλλάξω απ’ την ενοχλητική του παρουσία.
Έμπλεος ευτυχίας, όρμησα φουριόζος. Γονατίζοντας στο πάτωμα, άρχισα να γλείφω μεθοδικά, ξεκινώντας από τα ακροδάχτυλα των ποδιών της.
Ήταν συγκλονιστική η αίσθηση, κι ας είχε ένα κάπως δυσάρεστο άρωμα φουντουκιού η σοκολατένια γεύση του δούλου της· καθόλου δε μ’ έμελε.
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |#Raskolnick | 121 Words
