Γέννηση
Κολυμπούσε άκοπα μέσα στο άοσμο υγρό. Γύρω του, πηχτό σκοτάδι. Αγωνιούσε, μαζί και απορούσε. Αργά, αλλά συστηματικά, οι μνήμες του χάνονταν. Αδυνατούσε να συνειδητοποιήσει τι του συνέβαινε. Πώς γίνεται να σβήνονται απ’ το μυαλό οι εικόνες μιας ολόκληρης ζωής, αναρωτιόταν χωρίς να μπορεί να δώσει εξήγηση. Κάτι σαν αντίστροφη μέτρηση, πρόλαβε να σκεφτεί και μετά τα είχε ξέχασε όλα. Απόλυτο νοητικό κενό.
Η καρδιά του, άρχισε να χτυπά πιο γρήγορα. Αισθάνθηκε μια πίεση που όλο και μεγάλωνε, μέχρι που έγινε ανυπόφορη, αποπνιχτική. Ξαφνικά ένοιωσε ελεύθερος, ξανά χαλαρός. Δυνατά φώτα τον τύφλωσαν. Άκουσε τον εαυτό του να κλαίει γοερά, βλέποντας όλα εκείνα τα χαμογελαστά μάτια να τον κοιτάζουν πίσω από τις χειρουργικές μάσκες. «Να σας ζήσει», κατάφερε ν΄ ακούσει μέσα στη φασαρία.
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |121 Words
