Για τη Τζάκυ
Αν έβγαζε το στρατιωτικό αμπέχωνο και τα χοντροκομένα ανδρικά ρούχα που φορούσε από κάτω, θα ανακάλυπτες ότι όταν την έφτιαχνε ο Θεός, είχε μεγάλα κέφια. Το έξυπνο μουτράκι της, το βλέμμα το αυθάδικο, το στοματάκι το ατίθασο, σαγήνη ήτανε για κάθε πραγματικό καουμπόη. Αλλά όχι, αυτή προτιμούσε να τριγυρνάει ολομόναχη. Καβάλα στα εφτακόσα άλογά της, όργωνε την άσφαλτο. Ποτέ δε βρέθηκε ο μάστορής της σε κάποιο απ’ τα στέκια που μαζευόμασταν όλοι οι μηχανόβιοι. Είχαν χαθεί πολλά στοιχήματα, είχαν σφαχτεί για πάρτη της, μ’ αυτή εκεί, κάστρο άπαρτο!
Ύστερα, ξαφνικά, σαν ν’ άνοιξε η γη και την κατάπιε…
Ο Μπουκόφσκι λέει ότι βρίσκεται στη Νέα Υόρκη αραχτή, κι ότι ποζάρει για μια μεγάλη ζωγράφο, ονομαστή λεσβία· μ’ αυτός είναι μεγάλος παραμυθάς.
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick
