Γυναικοκτονία
Aug 18, 2023
“Θα μετρήσω μέχρι το δεκαεπτά, κι όταν γυρίσω, θέλω να έχεις εξαφανιστεί από τη ζωή μου”, είπε φτύνοντας μία-μία, τις τιποτένιες λέξεις. Στρέφοντας την υπέροχη πλάτη της με τον τροφαντό πισινό και τις αγαλμάτινες λαγόνες, άρχισε το μέτρημα.
Στήλη άλατος, σαν τη γυναίκα του Λωτ, έμεινα!
Συνέχιζε με αργό ρυθμό, με φωνή δυνατή χωρίς ούτε ένα παραμικρό ράγισμα: “Επτά”!
Όλες οι υποσχέσεις! Τα κοινά όνειρα! Είχα αφήσει οικογένεια και μικρό παιδί για να ζήσουμε μαζί και τώρα με πετούσε σαν σκουπίδι.
Κόντευε στα μισά του μετρήματος. Τι να έκανα; Κόλλησα πάνω της. “Σ’ αγαπώ”, ψιθύρισα, τυλίγοντας τα χέρια μου γύρω από το λαιμό της. Εκστόμισε το “δεκατρία” εκνευρισμένα· τότε άρχισα να δυναμώνω τη λαβή. Πάλεψε να ξεφύγει.
Αυτό ήταν, τώρα τελείωσε…
