Εξανδραποδισμός
“Στάχτη και μπούρμπερη”, ούρλιαζαν μανιασμένα οι πραιτοριανοί και τα ιδρωμένα τους πρόσωπα, στ’ αντιφεγγίσματα των φλογών μοιάζανε βγαλμένα απ’ τα πιο βαθιά ερέβη της Κολάσεως!
Καίγονταν τα όμορφα χωριά, το ένα πίσω απ’ το άλλο. Οι σιδερόφραχτοι μισθοφόροι, με τη δάδα στο ένα χέρι, το κνούτο στο άλλο, σε κανέναν δεν χαρίζονταν. Ο τόπος έπρεπε ν’ αδειάσει. Τα λατομεία της δυτικής ακτής, τρία μερόνυχτα ποδαρόδρομο από εκεί, είχανε μείνει από χέρια.
Απάθεια βασίλευε μεταξύ των σκλαβωμένων… Παράδοση. Παίρνανε ο καθείς από ένα μπογαλάκι, ό,τι είχανε περισώσει απ’ την πύρινη λαίλαπα, οι πιο τυχεροί τα υποζύγιά τους· τσούρμο τα γυναικόπαιδα, μπρος ανηφόρα. Ούτε μια οιμωγή, κάποιος αναστεναγμός, έστω ένα δάκρυ που και που στα πετρωμένα πρόσωπα της χωριαταρίας. Τίποτα! Σε λίγο ξημέρωνε…
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick
