Επάνοδος
Η φθινοπωρινή μπόρα, μαινόταν. Οι χοντρές στάλες της βροχής, ξέπλεναν την αλμύρα των δακρύων της. Έτρεχε γυμνόσωμη στους δρόμους. Γυμνή κι από ελπίδα για τους ανθρώπους. Άδεια. Οι λιγοστοί διαβάτες άνοιγαν το βηματισμό τους στη θέα της τρελής.
Έφτασε στην προβλήτα. Κοντοστάθηκε στην άκρη της αποβάθρας, ασθμαίνοντας βαριά. Ένα τσούρμο λιμενεργατών, άρχισε να την πειράζει με σφυρίγματα και βωμολοχίες. Για μια στιγμή φοβήθηκε ότι δεν θα τα κατάφερνε. Τόσα χρόνια στη στεριά, είχε χάσει κάθε αυτοπεποίθηση.
Έριξε μια τελευταία ματιά στα γκρίζα σύννεφα, κι ύστερα βρήκε το κουράγιο να βουτήξει στα βρομιάρικα νερά.
Την επαύριο, οι εφημερίδες έγραψαν για αυτοκτονία λόγω ερωτικής απογοήτευσης. Οι λιμενικές αρχές είχαν αναζητήσει το πτώμα ανεπιτυχώς.
“Συχωρεμένη”, είπαν οι αδερφάδες της, οι Νηρηίδες, που την καλοδέχτηκαν.
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick
