Επέκεινα
Τα ατσαλένια μαυροπούλια του θανάτου, κόντευαν πια να χαθούν στα βάθη του ορίζοντα.
Σύρθηκε έξω απ’ το λαγούμι του και στάθηκε με κόπο στα ποδάρια του. Τρεκλίζοντας, βάλθηκε να ψάχνει ανάμεσα στα χαλάσματα για σημάδια ζωής. Μάταιος κόπος, μα δεν το καταλάβαινε. Το μυαλό του ήτανε θολό, τ’ αυτιά του βουίζανε και του ερχότανε αναγούλα. Η αποφορά ήταν ανυπόφορη· είναι αλήθεια αυτό που λένε, ότι το ανθρώπινο λίπος, όταν καίγεται μυρίζει όμοια μ’ αυτό του γουρουνιού.
Σε μιαν άκρη, σαν από θαύμα αλώβητος απ’ την πύρινη λαίλαπα του λυσσαλέου βομβαρδισμού, ένας φουντωτός θάμνος δενδρολίβανου λικνιζότανε. Άπλωσε το τρεμάμενο χέρι του κι έκοψε ένα κλωνάρι· το έβαλε κάτω από τη μύτη του και συνέχισε να παραπατά μέσα στους πηχτούς καπνούς, ώσπου εξαφανίστηκε.
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |#Raskolnick | 121 Words
