Επί Ματαίω
“Μα τον Xρυσοπάτωρα…” λαρύγγισε η Ροδόπη. Τα τρυφερά του χείλη την ανύψωναν στα ουράνια, η γαργαλιστική αναπνοή του πάνω απ’ την ηβική της χώρα, την λίγωνε.
“Ω, Θεοί, ο κύρης μου, ο Αίμος, το κάνει καλύτερα από τον Δία”, γουργούρισε η ανίδεη, παλαβωμένη απ’ την ηδονή που κατά δυνατά κύματα συγκλόνιζε το κορμί της.
“Μυρίζεις σαν την Ήρα”, ψιθύρισε αυτός, και με μια αέρινη κίνηση σφράγισε το στόμα της με τον ερεθισμένο ανδρισμό του. Προθυμότερη από ποτέ, βάλθηκε να τον ξετρελάνει.
Εκνευρίστηκαν οι Θεοί. Ο Συννεφοσυνάχτης, είχε ζηλέψει τη χάρη τους. Παρόμοια αισθανόταν κι η αγάμητη από πολύ καιρό συμβία του, η πρώτη μεταξύ ίσων.
Ο Παυσανίας αναφέρει ότι οι Ολύμπιοι σταύρωσαν τους δυο εραστές αντικρυστά, απάνω στα δυο ομώνυμα βουνά.
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick
