Επιδειξιομανής
Τρελαθήκαμε όλοι μας στο σπίτι όταν η μικρή άρχισε να τσαμπουνάει ότι είναι ενσάρκωση της Λαίδης Γκοντάιβα.
Μην τη μαντρώσουμε στο σπίτι, είναι κρίμα, μυξόκλαιγε η μητέρα· τη λυπότανε κι ο πατέρας. Μα κι έτσι, τι κατάφερναν; Στα τμήματα ξημεροβραδιαζόντουσαν, περιμαζεύοντας την άταχτη κανακάρα τους απ’ τα μπουντρούμια της χωροφυλακής.
Δεν είναι καλό να γυρνά έτσι στους δρόμους, εξηγούσε πατερναλιστικά ο αρμόδιος, όποτε του προσπέφτανε να σβήνει τα τσουχτερά προστίματα· προσβολή, γράφανε, της δημοσίας αιδού· να το στείλουμε στο φρενοκομείο τέτοιο χάρμα οφθαλμών, κρίμα κι απ’ τον Θεό είναι, μονολογούσε εκείνος. Στο κάτω-κάτω της γραφής, το δικό Του χέρι είχε πλάσει ετούτη την ομορφιά που περιπλανιέται όπως την γέννησε η μάνα της στους δρόμους της πόλης μας, σκεφτότανε υπογράφοντας τα συχωροχάρτια.
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick, 121 Words