Ζόφος Ψυχής
Μάρτυρες κατηγορίας (ή υπεράσπισης), εισαγγελείς και δικαστές συνάμα, τρία σε ένα, κολλημένοι σαν μύδια πάνω στις οθόνες μας, σαπίζουμε στα ηλεκτρονικά δίκτυα μιας κοινωνίας παραδομένης στην αποβλάκωση. Αναζητώντας τις κλεμμένες ζωές μας, μετρούμε τις πληκτρολογημένες λέξεις, μπας και μας πάρει ο ύπνος… Βρωμούσανε απελπισία τα χνώτα μου.
Δεν άντεχα ούτε λεπτό παραπάνω εκεί μέσα. Σηκώθηκα παραπαίοντας. Ντουβάρι με ντουβάρι, κατάφερα να φτάσω ως την μπαλκονόπορτα, ν΄ ανοίξω, να βγω όξω απ’ το κλουβί μου. Νόμιζα πως η φθινοπωρινή δροσιά και το φως του ολόγιομου φεγγαριού θα ανακούφιζαν το πονεμένο μου μυαλό.
Μόλις όμως αντίκρισα τη Σελήνη να με κοιτάζει κοροϊδευτικά, ένοιωσα χειρότερα. Ίσια που έρχεται κι φεύγει, σκέφτηκα, για να γράφουνε τα καλαντάρια νύχτες ως το τέλους ενός βιολογικού κύκλου ματζίρικου…
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick, 121 Words
