Η Πηνελόπη
Ξύπνησε με κεφάλι βαρύ, το στόμα του ξερό. Άγριο το χθεσινοβραδινό πιόμα, μονολόγησε. Δεν θα το ξανακάνω, είπε για πολλοστή φορά στον εαυτό του. Της το είχε υποσχεθεί, ξανά και ξανά, αλλά δεν πήγαινε άλλο· αυτή τη φορά θα τον κρατούσε το λόγο του. Καημένη, η Πηνελόπη. Πόσο τη σιχαινόταν μεθυσμένος. Πόσο τη λάτρευε, νηφάλιος.
Σηκώθηκε απ’ το κρεβάτι, παραπατώντας μέχρι το λουτρό. Άνοιξε τη βρύση, κοιτώντας αφηρημένος το ταλαιπωρημένο είδωλό του στον καθρέφτη. Έβαλε το κεφάλι κάτω απ’ το κρύο νερό. Αισθάνθηκε κάπως καλύτερα. Σκουπίστηκε και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα. Η αγαπημένη του θα καθόταν εκεί, στη συνηθισμένη της θέση.
Βρήκε μόνο τη λιγόλογη, αποχαιρετιστήρια επιστολή πάνω στο ξύλινο τραπέζι. Παγωμένος, ένοιωσε ένα δάκρυ να κυλάει στο πρησμένο του πρόσωπο.
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |121 Words
Περισσότερες ιστορίες 121 λέξεων ακριβώς από τον Αλέξανδρο Ρασκόλνικ
