Η Φυγή
Είχε υποσχεθεί στον οδηγό ένα μικρό χρηματικό έπαθλο, εφόσον την πήγαινε εγκαίρως στο αεροδρόμιο. Ευτυχώς, τέτοια περασμένη ώρα, οι δρόμοι ήταν άδειοι. Τα φανάρια ήταν ρυθμισμένα να ανοιγοκλείνουν ράθυμα το πορτοκαλί τους μάτι. Στην αγκαλιά της έσφιγγε μιαν ακριβή, δερμάτινη χειραποσκευή. Δεν είχε πάρει τίποτα άλλο μαζί της, έτσι βιαστικά που είχε εγκαταλείψει πίσω της τη Μητρόπολη.
Εκεί είχε θυσιάσει την αγνότητα των νιάτων της, αλλά δεν τον άντεχε πλέον, τον ετερόκλητο όχλο της. Είχε μεγαλώσει πια. Είχε ωριμάσει… Όπως του χαμογελούσε μέσα από τον καθρέφτη, ήξερε ότι ο ταξιτζής θα έκανε τα πάντα για να ικανοποιήσει την επιθυμία της. Οι ουρανοί ήταν δικοί της. Εκείνος, γοητευμένος, πάτησε γκάζι, χωρίς να δει το διερχόμενο λεωφορείο που έκανε όνειρά, πόθους, συντρίμμια, κομμάτια.
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick, 121 Words
