Ιλαροτραγωδία
Ο λαρώτατος οίνος, η μαγευτική μουσική, το ιλαρό αντιφέγγισμα των αστεριών, είχαν ανεβάσει την καλή μας διάθεση στα ουράνια.
Η αναπάντεχη προσσελήνωση, καθόλου δεν μας τάραξε· αντίθετα, εκτόξευσε τον ενθουσιασμό μας ακόμα υψηλότερα, κυριολεκτικώς.
Καθόλου δεν μας έμελλαν τα «πώς» και τα «γιατί» εκείνης της αλλοκοτιάς. Στιγμιαία μόνο μείναμε άναυδοι από το μακρινό, ανείπωτο κάλος του γαλάζιου μας πλανήτη κι ύστερα, απαλλαγμένοι από το βαρυτικό άχθος, συνεχίσαμε να απολαμβάνουμε αιωρούμενοι την όμορφη βραδιά.
Μέσα σε πικάντικα πειράγματα και γάργαρα γέλια, διασκεδάζαμε υπέροχα ώσπου η απόκοσμη λάμψη που μας τύφλωσε, μας επανέφερε στην πραγματικότητα του παγωμένου σεληνιακού τοπίου. Πελώρια, πυρακτωμένα μανιτάρια ξεφύτρωναν εδώ κι εκεί στην επιφάνεια της Γης. Το θέαμα ήταν εξόχως αποκαλυπτικό.
Ακόμα χειρότερα, που μας είχε τελειώσει το κρασί…
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |#Raskolnick | 121 Words
