Κάτι Μούτρα…
Ήτανε μεγάλα μούτρα όλοι τους. Έφηβοι ακόμα, μα πρόωρα αντρωμένοι· εύκολα καταλάβαινες ότι είχανε περάσει τα πάνδεινα προτού τακιμιάσουνε. Αλκοολισμός, ξυλοδαρμοί, ναρκωτικά, ό,τι μπορείς να φανταστείς, στον κοινωνικό τους περίγυρο θα το βρεις. Διαλυμένες οικογένειες, χαμένες ζωές.
Σπάγανε αυτοκίνητα, αρπάζανε τσάντες αβοήθητων γυναικών, τέτοια κάνανε. Μια δόση, μασκοφορεμένοι, με κατσαβίδια στα χέρια, μπουκάρανε στο ψιλικατζίδικο του Μπάμπη· τον γδύσανε, τον κακομοίρη. Λυμαίνονταν τους δρόμους, μα μήπως ήτανε οι μόνοι; Η ανομία βασιλεύει στη γειτονιά μας, χρόνια τώρα.
Σήμερα, για να σπάσουνε πλάκα, πλακώσανε άσχημα έναν γυναικωτό. Έτσι, μάλλον τυχαία, τους μπαγλαρώσανε.
“Παιδιά είναι ακόμα μωρέ”, λέγανε κάποιοι αυτόπτες μάρτυρες την ώρα που τους δένανε. Το αιμόφυρτο θύμα, με την προχωρημένη αλωπεκίαση και την ξεμαλλιασμένη περούκα στο χέρι, τους καθότανε στο λαιμό.
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick, 121 Words
