“Κωδικός Εξ”- Τρίτος χρόνος καραντίνας
Τριγυρνούσα άσκοπα ώσπου βρέθηκα σ’ αυτήν την απόμερη γειτονιά με τις μονοκατοικίες και τους αφρόντιστους κήπους. Μύριζε βροχή. Κοντοστάθηκα σ’ ένα φράχτη ν’ απολαύσω το μεθυστικό άρωμα του χανιώτικου γιασεμιού που μου έσπαγε τα ρουθούνια, όταν πίσω απ’ το παράθυρο είδα τη μορφονιά να μου κάνει νόημα. Δε δίστασα. Άνοιξα την καγκελόπορτα και με μεγάλες διασκελιές έφτασα ως την είσοδο. Μου άνοιξε μια σταφιδιασμένη υπηρέτρια με μαργαριταρένιο χαμόγελο. “Η κυρία περιμένει”, υποκλίθηκε, δείχνοντάς μου το δρόμο.
Μετά, ο οξύς πόνος στην πλάτη, η έκπληξη στη θέα της λεπίδας που ξεφύτρωσε απ’ το στέρνο μου, το αίμα που πλημμύρισε το στόμα μου…
-Θα φθιάξω και λουκάνικα, ψεύδισε η γριά.
-Οι καιροί είναι χαλεποί, δεν μπορούμε να χαραμίσουμε τόσα εντόσθια, συμφώνησε η άλλη.
#121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |121 Words
Περισσότερες ιστορίες 121 λέξεων ακριβώς από τον Αλέξανδρο Ρασκόλνικ
