Ο Μπάτσος της “Μουλάρας”

Εκείνα τα τελευταία δευτερόλεπτα, όταν κατάλαβα ότι αυτό που συνέβαινε ήταν αναπόφευκτο, θυμήθηκα τη μανούλα μου. “Να προσέχεις σήμερα, είδα όνειρο” μου είχε πει το πρωί στο κατώφλι του σπιτιού. Είχα σκύψει και την είχα φιλήσει γελώντας. Δεν μπορούσε να χωνέψει ότι ο μοναχογιός της ήταν αστυνομικός. “Για άλλα σε είχα εγώ”, μουρμούριζε με κάθε αφορμή κι ας ήμουν κορυφαίος στην υπηρεσία προστασίας υψηλών προσώπων… Τρελόγρια είναι αλλά τι να κάνω… Μάνα μου είναι…

Μετά, ο γδούπος από το χτύπημα του κορμιού πάνω στο αυτοκίνητο. Η μοτοσυκλέτα διαλύθηκε. “Σκατά”, βόγκηξα πατώντας γκάζι. Με τέτοιο “πακέτο” στο πίσω κάθισμα, αυτό είναι το πρωτόκολλο.

Ο οδηγός της “Μουλάρας”, είμαι. Έτσι την αποκαλούν στην πιάτσα. Πάντα με φρόντιζε, όπως κι εγώ άλλωστε…

| #121λέξεις | #121words | #flashfiction | #μικρομυθοπλασία | #Άσκηση_Γραφής |121 Words

Περισσότερες ιστορίες 121 λέξεων ακριβώς από τον Αλέξανδρο Ρασκόλνικ