Ο Σωτήρης
Νεοφερμένος στα μέρη μας, ήταν σπουδαίο μυαλό ο Σωτήρης. Έτσι τουλάχιστον ακουγόταν. Και θρησκευόμενος πολύ. Διαμάντι αληθινό της κοινωνίας, λέγαμε.
Αλλά ουδείς τέλειος, είχε κι αυτός το κουσούρι του· τίποτα δεν μένει για πολύ κρυφό, στη μικρή μας πολίχνη.
Άπαξ και του έβαζε πόστα η κυρά του, λούφαζε ο κακομοίρης σαν τον δαρμένο σκύλο. Μέχρι έξω ακούγονταν οι αγριοφωνάρες της. Σήκω-σήκω, κάτσε-κάτσε, τον είχε. Ήταν για λύπηση τέτοιες στιγμές που, αντί να σηκωθεί, να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι, να φωνάξει σαν φυσιολογικός άνθρωπος που τον πνίγει το δίκιο του, εκείνος τσιμουδιά.
Γρήγορα τον πήρε χαμπάρι ολάκερη η γειτονιά κι αρχίσανε πίσω από την πλάτη του, οι καλοθελητές, να τον στολίζουνε. Χειρότερα, η πιτσιρικαρία που τον περιγελούσε κατάμουτρα. Τι κρίμα, αλήθεια…
Χανιά, Κρήτη, Απρίλιος 2020
#121λέξεις, #121words, #flashfiction, #μικρομυθοπλασία, #Άσκηση_Γραφής, #Raskolnick, 121 Words
